Централните банки купија 400 тони злато во третиот квартал од 2022

Вестите за неодамнешните набавки создадоа возбуда на пазарот на злато - не само поради обемот од речиси 400 тони во текот на третиот квартал од оваа година, туку и поради тоа што најголемиот дел од него не можеше да се распредели на одредена централна банка.

Додека централните банки обично купуваат злато позади сцена, неодамнешните рекордно високи набавки создадоа возбуда на пазарот и го поставуваат прашањето дали централните банки кријат нешто.

Судејќи според нивните инвестициски перформанси, не е веројатно дека знаат повеќе. Наместо тоа, нивното однесување се толкува како испраќање политички изјави до Вашингтон, Берлин или Брисел.

Потекнувајќи од годините на златниот стандард, односот меѓу централните банки и златото отсекогаш бил посебен. Иако некои централни банки беа силни продавачи на злато по колапсот на системот на Бретон Вудс во 1970-тите, златото сè уште претставува значителен дел од нивните резерви, особено во развиените земји како што се Соединетите Американски Држави, Германија и Франција.

Во текот на изминатите неколку години, централните банки на земјите во развој станаа главни купувачи на злато, со што вкупните резерви на злато се вратија на нивоата последен пат забележани во 1990-тите, на околу 37.000 тони. Бидејќи централните банки вообичаено купуваат злато зад сцената, тоа едвај се спомнува во медиумите. Сепак, вестите за неодамнешните набавки создадоа возбуда на пазарот на злато - не само поради обемот од речиси 400 тони во текот на третиот квартал од оваа година, туку и поради тоа што најголемиот дел од него не можеше да се распредели на одредена централна банка.

Единствените препознатливи купувања беа од Индија (17 тони), Турција (31 тони) и Узбекистан (26 тони). На таа листа треба да се најде и Русија, но од почетокот на војната во Украина престана да известува за резервите. Сепак, дури и со вклучувањето на Русија, останува голема празнина, што го наметнува прашањето дали има централни банки кои знаат повеќе за пазарот на злато од другите учесници на пазарот. Судејќи според учинокот на централните банки, се чини малку веројатно дека централните банки знаат повеќе.

Од 2010 година, нивното купување донесе просечен принос од 4% во текот на една година и околу 7% во текот на две години, што е во согласност со вкупните перформанси на златото. Наместо тоа, врз основа на списокот на купувачи, го гледаме нивното однесување повеќе како испраќање политички изјави, особено во време на мултиполарен свет.

Понатаму, јасно е дека нема врска помеѓу златните резерви на централната банка и стабилноста на нејзината валута. Турција е најистакнат случај. Стабилноста на валутата многу повеќе ги одразува цикличните услови, како и нивото на доверба во институциите на земјата.

Извор: economictimes.indiatimes.com